|
واژه |
معنی واژه |
واژه |
معنی واژه |
|
سرا |
خانه |
به |
بهتر |
|
کزو |
مخفف که از او |
مونس |
همدم |
|
جهان |
تمام موجودات |
خرّم |
شادابی |
|
حلاوت |
شیرينی |
ارادت |
علاقه مندی |
|
رمیده |
بی قرار |
انیس |
همدم |
|
سرشناس |
معروف، مشهور |
حکمت |
دانش و معرفت |
|
شعرا |
شاعران |
بی نظیر |
بی مانند |
|
مکث |
درنگ، سکوت |
نامی |
مشهور |
|
لهجه |
شکلی از زبان و گفتار |
هیاهو |
سر و صدا |
|
صدراعظم |
نخست وزير |
دست و پا شکسته |
ناقص |
|
منشأ |
محل پیدايش |
طراوت |
شادابی |
|
هلهله |
فرياد شادی |
نامدار |
معروف، مشهور |
|
ذکاوت |
زيرکی، باهوشی |
شیوع |
آشکار شدن |
|
آبله کوبی |
مبارزه با آبله |
خرافات |
باورهای غلط |
|
واکسینه |
واکسن زده شده |
جهل |
نادانی |
|
رسا |
بلند |
سرشار |
لبریز، پر |
|
از قضا |
اتّفاقاً |
استعداد |
توانایی، آمادگی |
|
بهانه |
دست آویز، عذر بی جا |
صدراعظم |
نخست وزیر |
|
طراوت |
شادابی، تازگی |
جهل |
نادانی |
|
حکمت |
دانش، دانایی |
عدل |
راستی |
|
حلاوت |
شیرینی |
مکث |
درنگ کردن |
|
منشأ |
محل پیدایش، اصل |
خطاب |
رویاروی سخن گفتن |
|
مونس |
یار، همدم |
درد |
رنج، ناخوشی، بیماری |
|
درمان |
علاج، دارو، چاره، دوا |
ذکاوت |
تیز هوشی، زیرکی |
|
رمیده |
ترسیده، گریخته |
زهر |
سم |
|
نامی |
مشهور، نام آور |
||
|
آبله |
نوعی بیماری واگیر دار |
||
|
رسا |
بلند، رسنده، کلام شیوا |
||
|
فلسفه |
علم به حقايق موجودات |
||
|
وجد |
خوشی بسیار، ذوق و شوق |
||
|
انیس |
یار و همدم، أنس گیرنده |
||
|
کاشف |
آشکار کننده، کشف کننده |
||
|
سرشناس |
معروف، شناخته شده، نامدار |
||
|
لیاقت |
شایستگی، سزاوار، درخور بودن |
||
|
واکسینه |
واکسن زده شده، مایه کوبی شده |
||
|
ساقی |
کسی که نوشیدنی به دیگری دهد |
||
|
پشتکار |
پایداری در پیش بردن و اتمام کاری |
||
|
زرنگار |
دارای نقش هایی از طلا، طلا کاری شده |
||
|
هلهله |
فریاد شادی، صدای درهم و برهم مردم |
||
|
ارادت |
دوستی، از روی اعتقاد و ایمان و بی ریایی |
||
|
تعارف |
خوش آمد گفتن به یکدیگر، پیشکش دادن |
||
|
شاهد |
حاضر، گواه، محبوب و معشوق، خدای تعالی |
||
|
خرافات |
سخنان بیهوده، افسانه، آنچه اساس علمی و معنوی نداشته باشد |
||
|
فلسفه |
علمی که درباره ی حقایق موجودات و علل وجود آنها بحث می کند |
||
|
شیوع |
همه گیر شدن، آشکار شدن، متداول شدن، فاش شدن، رایج شدن |
||
|
لهجه |
زبان، طرز سخن گفتن و تلفظ، شکلی از یک زبان که با تغییراتی در یک ناحیه تكلم شود؛ مثل: گیلکی، لری و … |
||